အဘြား, ကၽြန္ေတာ္....ၿပီးေတာ့

အဘြားသည္ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕သူျဖစ္ပါသည္။

အဘြား၏အမည္မွာ ေဒၚ၀င္းညိဳေမျဖစ္ပါ၏။ အဘြားသည္ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕ေခ်ာင္း၀ရပ္ကြက္တြင္ ေနထိုင္ခ့ဲပါ သည္။ အဘြား၏ခ်က္ျမွပ္ရာေဒသသည္ ရေသ့ေတာင္ျဖစ္၍ ကြန္လြန္ေတာ့လည္းရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕မွာပင္။

ကၽြန္ေတာ့္ဖခင္၏မိခင္ျဖစ္သျဖင့္ အေဖ့ဘက္မွေတာ္စပ္ေသာ အဘြားျဖစ္ပါသည္။

 အဘြားသည္ ေျမးဦးကၽြန္ေတာ့္ကို အလြန္ခ်စ္ပါ၏။ အဘြားတြင္စားစရာတစ္ခုရလာလွ်င္ အားလံုးကိုမစား ။ ေျမးဦး ျဖစ္သူကၽြန္ေတာ့္ကိုမွ်ေ၀ေကၽြးသည္။ ကၽြန္ေတာ့္အိမ္၌မရွိမူ ဆန္ထည့္သည့္စဥ့္အိုးႀကီးထဲမွာ ၀ွက္ ထား၏။ ကၽြန္ေတာ္ေဆာ့ကစားရာမွ ျပန္ေရာက္လာသည့္အခါ လက္တို႔ၿပီး တိတ္တိတ္ခိုးေကၽြးေလ သည္ ။ ေျမးအႏွစ္ ဆိုတာကိုနက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းမသိခ့ဲေသာ္လည္း ယခုကၽြန္ေတာ့ မွာေျမး ဦးရလာသည့္အ ခါ မွ ေျမး အႏွစ္ အဓိပၸါယ္ကပီျပင္လာသည္။ နက္နက္ရွိဳင္းရွိဳင္းသိလာသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ကိုအေဖအေမကရိုက္လွ်င္ အဘြားကစိတ္ဆိုးၿပီးဗ်စ္ေတာက္ဗ်စ္ေတာက္ျမည္ရင္း “ကေလးပါဆိုမွ လူႀကီးေတြေလာက္သိပါ့မလားေဟ့” ဟုျမည္တြန္ကာ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ရည္ကို သုတ္၊ေကာက္ခ်ီလုိက္ၿပီးေဆြ မ်ဳိး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔သြားေလေတာ့၏။ အဘြားကလက္ဖက္ရည္ပူပူကို မွဳတ္တိုက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္က အငို လြန္သူတို႔အျဖစ္ရွိဳက္တုန္း။ အဘြားကကၽြန္ေတာ့္ကိုေခ်ာ့ ၍မဆံုး။ ယုယ၍မဆံုး။

ယခုေတာ့ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္။ကၽြန္ေတာ့ေျမးကို သူ႔အေဖအေမကရိုက္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္မႀကိဳက္။ ကၽြန္ေတာ့္ သား မ်ား၊သမီးမ်ားႏွင့္ အိမ္အနီးမွေကာင္ မေလးေတြကို ေျမး ကိုခ်စ္၍စၾက၊ေျပာင္ၾကသည္။ ထိုအခါ ေျမး ငို ေလ၏။ ေျမးငိုသံက အသည္းကိုလာထိသည္။ လာလွဳပ္သည္။ ေျမးငိုေနသည့္ မ်က္ႏွာႏွင့္ အသံက ဘယ္ လို ခံစားရသည္မသိ။ စိတ္ထဲမွာ အမ်ားႀကီးခံစားသြားရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ငိုေနစဥ္တုန္းကေတာ့ အဘြား လည္း ကၽြန္ေတာ့္က့ဲသို႔ခံစားေန ခ့ဲပါလိမ့္မည္ဟု ဦးေႏွာက္ထဲသို႔၀င္လာသည္။

ေျမးကိုခ်စ္ၾကသည့္အခ်စ္သည္ ကၽြန္ေတာ့္ဇနီး မသိန္းႏုေ၀ဖန္သလို“မ်က္ကန္းခ်စ္” ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ဘာ ကိုမွ်မျမင္ ေနာက္ျဖစ္လာမည့္ ေကာင္းက်ဳိးကိုထည့္မတြက္၊မစဥ္းစားခ်စ္တာကိုပဲသိ၏။ ငါးရာႏွစ္ဆယ့္ ရွစ္ က လႊမ္းမိုးေနသည္။ ေျပာဆိုဆံုးမရမည့္စိတ္ကို ေျမးခ်စ္တိမ္သလႅာကဖံုးေန သည္။ “ရွင့္ သားႏွစ္ေယာက္ ကိုအလို လိုက္ခ့ဲလို႔ႀကီးလာေတာ့ ဆံုးမလို႔မရေတာ့ဘူးမဟုတ္လား...ဆက္ၿပီးေျမး ကိုမဖ်က္ ဆီးပါနဲ႔”ဟု ဇနီး ကအၿမဲသတိေပးေနရသည္။

ျမန္မာလူမ်ဳိး(တိုင္းရင္းသားအသီးသီး)တို႔၏မိဘ၊ သားသမီး၊ ေျမးျမစ္မ်ားအေပၚ၊ ေမတၱာ၊အၾကင္နာ၊ ကရုဏါ၊ သံေယာဇဥ္ထားၾကပံုမွာ အေနာက္ႏိူင္ငံသားတို႔ႏွင့္ မိုးႏွင့္ေျမကြာျခားပါ၏။ အေနာက္ႏိူင္ငံသားတို႔တြင္ အခန္းထဲမွ အပုပ္န႔ံထြက္လာမွမိဘေသဆံုးေနေၾကာင္းသိရ၍ အိမ္နီးခ်င္းက သက္ဆိုင္ရာသားသမီးမ်ား ထံ ေၾကးနန္းရိုက္ေခၚရေၾကာင္းတြကို မဂၢဇင္းစာေစာင္ေတြမွာ ဖတ္ရွဳရ၏။

အမ်ဳိးသီလကိုေစာင့္ထိန္းသည့္လူမ်ဳိးဟု ဂုဏ္ယူလ်က္ေနၾကေသာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖို႔မူ သားသမီး၊ေဆြမ်ဳိးကို ပင္ခ်စ္ခင္ဂရုစိုက္ၾကေပရာ ေျမးကိုခ်စ္သည့္ ကိစၥမွာကား ေျပာဖြယ္ရာမရွိၿပီ။

အဘြားအေၾကာင္းကိုဆက္ပါဦးမည္။ ကၽြန္ေတာ္ေက်ာင္းစတင္တက္ရသည့္ အရြယ္ကိုေရာက္ေတာ့ သနပ္ ခါးလူးေပးသည္မွာ အဘြား၊ ေက်ာင္းကိုလိုက္ပို႔ သည္မွာလည္း အဘြား၊ ေက်ာင္းအဆင္းလာႀကိဳသည္ မွာ လည္းအဘြားလက္ဆြဲေခၚယူလာစဥ္ ကၽြန္ေတာ္ခလုတ္တိုက္လဲက်သြားပါက အဲဒီေက်ာက္ ခဲမြ မြေၾကေအာင္ ထု လိုက္သည္မွာလည္းအဘြား။အဲဒီတုန္းက မိခင္ေနရာကို အဘြားကယူထားသည္မို႔ ကၽြန္ေတာ့္မိခင္က အဘြားကို(သူ႔ေယာကၡမကို)သူ႔သားကို ဖ်က္ဆီးေနသည္ဟု ထင္ျမင္ခ့ဲပါလိမ့္မည္။ ယခုမွ စဥ္းစားမိျခင္းျဖစ္ပါ သည္။

တစ္ေန႔ကရုံးမွ ကၽြန္ေတာ္ျပန္လာေတာ့ေျမးမကေလး ၀ိုင္း၀ိုင္းက “အဘိုးရွင္....အဘိုးရွင္”ေအာ္ ၿပီးေျပးလာ သည္။ လမ္းခုလပ္တြင္ ခလုတ္တိုက္လဲက်သြား၏။ ေျမးခလုတ္တိုက္မိေသာ ေက်ာက္ခဲ၊ ကၽြန္ေတာ့္လက္ ခ်က္ျဖင့္ အမွဳန္႔ေၾကသြားသည္။ ေနာက္မွေက်ာက္ခဲအမွဳန္႔ကိုၾကည့္ၿပီးခ်က္ခ်င္းသတိရလိုက္သည္။ ကၽြန္ ေတာ့္အဘြားလိုပါပဲ။ ေျမးကိုခ်စ္ၾကသည့္ခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းကေတာ့ ပံုမွန္အၿမဲစီးေနသည့္ စမ္းေခ်ာင္း ကေလး လိုျဖစ္ပါသည္။

ေရးေဖာ္ေရးဖက္ ကိုႀကီးမန္း (ကၽြန္းသားငမန္း)က ကၽြန္ေတာ့္ေျမးအားခ်စ္ပံုခ်စ္နည္းကိုသိၿပီး ဒီေလာက္ ေတာင္ခ်စ္သလားဟုေမးဖူး၏။ (ယခုေတာ့သူ႔မွာလည္းေျမးႏွစ္ေယာက္ရၿပီမို႔) ကိုယ္ခ်င္းစာတတ္ သြား ေလာက္ပါၿပီ။

အဘြားႏွင့္ေနခ့ဲရစဥ္က အဘြားႏွင့္အတူအိပ္ခ့ဲရစဥ္ကအဘြား၏အိပ္ရာ၀င္ပံုျပင္မ်ားမွာ ရခိုင္၀တၳဳပံုျပင္မ်ား၊ ရခိုင္ရွင္ဘုရင္မ်ား၊ မိဖုရားမ်ား၊ပညာရွိမ်ား၊ရခိုင္ဓေလ့ထံုးစံမ်ား၊ အမ်ဳိးကိုေစာင့္ေရွာက္ေရး၊ သီလ ကိုေစာင့္ ေရွာက္ေရး စသည္မ်ား။ မွတ္ဥာဏ္ေကာင္းစကေလးတစ္ဦး၏ ဦးေႏွာက္အတြင္းသို႔ စြဲ၀င္သြား သည့္ သံမွဳိ ေခ်ာင္းမ်ားပင္။

ယခုကၽြန္ေတာ့္ေျမးမကေလးမွာ အသက္ေလးႏွစ္ထဲသို႔သာ၀င္ပါေသးသည္။ ထို႔ေၾကာင့္အဘြားေပးစြဲခ့ဲေသာ သံမွိဳမ်ားကို သူ႔ထံလက္ဆင့္ကမ္း၍မရေသး။ ဖားျပဳတ္ေက၀တၳဳပံုျပင္ေလာက္သာရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ့္ဦးေႏွာက္တြင္ ရွိၿပီးသားျဖစ္ပါသည္။ စႏၵသူရိယဘုရင္မင္းျမတ္လက္ထက္ ေဂါတမျမတ္ဘုရားရွင္ ဓည၀တီရခိုင္ျပည္သို႔ၾကြလာသည့္ အေၾကာင္း၊ မဟာမုနိစက္ဘုရားရုပ္ရွင္ေတာ္ျမတ္ကို သြန္းလုပ္ပူေဇာ္ခ့ဲ သည့္အေၾကာင္း၊ ေ၀သာလီေခတ္၌ ေ၀သာလီျပည္ႀကီးစည္ကားခ့ဲပံု။ ႏိူင္ငံျခားႏွင့္ကုန္စည္ ကူးသန္းခ့ဲၾကပံု အေၾကာင္း၊ ေလးၿမိဳ႕ေခတ္အေထာက္အထားမ်ား ေရတိုက္စားရာတြင္ပါသြား၍ ၀မ္းနည္းရသည့္ အေၾကာင္း၊ ေျမာက္ဦးေခတ္တြင္ သဇင္ပန္းခိုင္တၿမိဳင္ၿမိဳင္ရခိုင္ ဘုရားေပါင္းႏွင္ ့အညီ သာသ နာျပဳ မင္းေတြေပါ မ်ားခ့ဲ သည့္အေၾကာင္း၊ မင္းက်င့္ တရားဆယ္ပါးႏွင့္အညီ ကတိသစၥာတည္ေသာ မင္းထီး ဘုရင္အေၾကာင္း၊ မဟာ ပညာေက်ာ္၏ ေလွ်ာက္ထံုးမ်ားအေၾကာင္း၊ သု၀ဏၰေဒ၀ီေစာျပည့္ညိဳ၏ နာ မည္ေက်ာ္သႊ်န္းလိုက္ရတု အ ေၾကာင္း၊ဖဒူမင္းညိဳ၊မိပန္းရံ၊ ရခိုင္သူျမတ္၊ ဥကၠာပ်ံစသည့္ စာဆို အေက်ာ္ အေမာ္မ်ား အေၾကာင္း၊ အိပ္ရာ ၀င္ေျပာစရာေတြက အမ်ားႀကီးရွိေနပါလား။ ေျမး ကေလး၏ ဦးေႏွာက္က သံမွဳိစြဲခ်ိန္ကာလမေရာက္ေသး။ အဘိုး၏ဦးေႏွာက္မွာ သိုေလွာင္ထားေပဦးေတာ့။ ကၽြန္ေတာ္ ၏အဘြား သည္ ေျမးမ်ားသို႔လက္ဆင့္ကမ္း စနစ္ကိုသင္ေပးခ့ဲပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္စာေပ၀ါသနာဗီဇပါလာ၍ စာေရးသက္ရင့္လာေတာ့ သမိုင္း၊ယဥ္ေက်းမွဳဓေလ့ထံုးစံေတြကို ပံုႏွိပ္ စာလံုး၊ ကြန္ပ်ဴတာစာလံုးေတြႏွင့္ ေဖာ္ျပခံလာရသည့္အခ်ိန္မွာ အဘြားမရွိေတာ့။ ၀မ္းသာအားရႏွင့္ အဘြား ကိုမျပလိုက္ရေပ။

ကၽြန္ေတာ္အႏွစ္ႏွစ္ အလလက စုေဆာင္းလာခ့ဲသည့္ ရခိုင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ပတ္သက္သမွ်ေသာ စာအုပ္မ်ား သံုးဆင့္ဗီရိုတြင္အျပည့္ရွိေန၏။ ကၽြန္ေတာ္၏သားႏွစ္ေယာက္၊ သမီးႏွစ္ေယာက္တြင္ တစ္ေယာက္မွ စာေပ ဗီဇမပါ။ ဂီတဘက္မွာသာ၀ါသနာရွိၾက၏။ အကယ္၍ေျမးမ်ားသာစာေပဗီဇ ပါလာပါက သူတို႔ေရးသည့္ ရခိုင္ ယဥ္ေက်းမွဳ အေၾကာင္းေတြကို သည္ကအဘိုးပီတိမ်က္ရည္ျဖင့္ ဖတ္ခ်င္ပါေသးသည္။

ယခုေလာေလာဆယ္ေတာ့ ေျမးကိုခ်စ္သည့္ အလွည့္သည္ ကၽြန္ေတာ့္အလွည့္ ပဲျဖစ္ေနပါေသး သည္။ ေျမး ကိုခ်စ္ၾကေသာအခ်စ္မ်ားသည္ အလွည့္ေပါင္း မ်ားစြာဆက္လက္ ၍ ျဖစ္ေပၚေနဦး မည္ ျဖစ္ပါသည္။

အဘြားသည္ကၽြန္ေတာ့္ကိုခ်စ္၏။

ကၽြန္ေတာ္သည္ ေျမးကိုခ်စ္၏။

အဘြားသည္အမ်ဳိးသီလကိုေစာင့္ထိန္းခ့ဲ၏။

ကၽြႏ္ေတာ္သည္ အမ်ဳိးသီလကိုေစာင့္ထိန္းေနပါ၏။

ေျမးေတြ အမ်ဳိးသီလကိုေစာင့္ထိန္းႏိူင္ၾကပါေစ။       ။

ဗဂ်ီးေက်ာ္(စစ္ေတြ)

ရခိုင္အမ်ဳိးသမီးအသင္း(ရန္ကုန္)မွထုတ္ေ၀သည့္ ျမတ္ပန္းသဇင္မဂၢဇင္းမွ ကူးယူေဖာ္ျပသည္။