ေရွးအခါကရြာတစ္ရြာတြင္မိသားစုတစ္စုေနထိုင္လာခ့ဲၾကေလ၏။မိဘႏွစ္ဦးႏွင့္သားသမီးႏွစ္ဦးျဖစ္ၿပီး ေလးဦး သားေနခ့ဲၾကေလရာ မၾကာမီ မိခင္ေသဆံုးသြားသျဖင့္ သံုးဦးသာ က်န္ရစ္ၾကေလ၏။ ဖခင္သည္ အိမ္ေထာင္ အသစ္တစ္ေယာက္ရွာေဖြလ်က္ တည္ေထာင္ေနခ့ဲေလ၏။
မိခင္အေႏွာင္းႏွင့္သားသမီးႏွစ္ဦးတို႔သည္ အတူေနလာခ့ဲရေလ၏။ သားသမီးတို႔ကား မိခင္ရင္းက့ဲသို႔ ခ်စ္ခင္ ေလးျမတ္ခ့ဲၾကေလ၏။ သို႔ေသာ္ မိေထြးျဖစ္သူကား ခင္မင္ျမတ္ႏူိးမွဳမရွိဘဲ မနာလိုမွဳပင္ျဖစ္လာခ့ဲေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္လင္ပါသားႏွင့္သမီးငယ္တို႔အား မျမင္ခ်င္ရာကား အျပစ္ရွာခ့ဲေလေတာ့၏။
လင္ျဖစ္သူသည္ ေန႔လည္တြင္ အိမ္၌မရွိ။အလုပ္ထြက္လုပ္ေနေလ၏။ ညေနက်မွ အိမ္သို႔ျပန္ေရာက္၍ သား ႏွင့္သမီးမယားကိုပါ ေတြ႔ဆံုရ၏။ညေနစာစားၿပီး၍ သားသမီးမ်ားအိပ္ေပ်ာ္သြားေသာအခါ မယားျဖစ္ သူက လင္အားျမည္တမ္းပူဆာေလ၏။“ငါ့ကိုပစ္မည္လား၊ သားသမီးကိုပဲပစ္မည္လား” ဟုေျပာေလ၏။
