ဤအေရးသည္ ရခိုင္အေရးတစ္ခုတည္းမဟုတ္ မၾကာမီ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာကို ထိပါးလာမည့္ အေရးျဖစ္သည္

အလိုေတာ္ျပည့္ ဆရာေတာ္၏ ဦးေဆာင္မွဳ၊ ႏိုင္ငံေတာ္မွ ပံ့ပိုးမွဳျဖင့္ စာေရးသူ အပါအ၀င္ ပညာရွင္(၁၂)ဦး တို႔သည္ ၂၅.၆.၂၀၁၂ မွ ၃၀.၆.၂၀၁၂ ေန႔အထိ စစ္ေတြ၊ ရေသ့ေတာင္၊ ကူေတာင္၊ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕မ်ားသို႔ ခရီးဆက္ခ့ဲၾကပါသည္။

ၿမိဳ႕႐ြာမ်ားသို႔ ကြင္းဆင္းေလ့လာမွဳ ျပဳၾကေသာအခါ အလြန္ပင္ေၾကာက္စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ "အကာ အကြယ္မ့ဲေလျခင္း"ဟု ၀မ္းနည္း ပက္လက္ ယူက်ဳံးမရ ျဖစ္ခ့ဲရပါသည္။

ဒုတိယကမာၻစစ္အတြင္းက စစ္ေတြၿမိဳ႕ေပၚ ဂ်ပန္မ်ား မီးေလာင္ဗံုးႀကဲခ်၍ စစ္ေတြတစ္ၿမိဳ႕လံုး မီးေလာင္ခ့ဲ ရေသာ အျဖစ္ထက္ ဆိုးပါေသးသည္။ ထိုစဥ္က အဂၤလိပ္အစိုးရအုပ္ခ်ဳပ္ေရး ယႏၱရား လံုး၀မရွိ၍ ျဖစ္ခ့ဲ ရသည္။ (ေျဖသာပါေသးသည္။) ထိုစဥ္က ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕တြင္ ကုလားရန္ေၾကာက္၍ သေဘၤာ ၂ စီးျဖင့္ စစ္ေတြၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ေျပးလာစဥ္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ အဆမတန္ မ်ားလြန္း၍ ျမစ္ေကြ႔တြင္ သေဘၤာျမွဳပ္၍ လူ (၃၀၀)ေက်ာ္ ေရနစ္ ေသဆံုးခ့ဲၾကရသည္။ ေရကူးတတ္၍ ကမ္းေပၚေရာက္လာသူအခ်ဳိ႕ကို ကမ္းပါးေပၚမွ အေပၚစီးခုတ္သတ္ခ့ဲၾကရာ စုစုေပါင္း လူ(၄၀၀)ေက်ာ္ ေသဆံုးခ့ဲၾကရသည္။ အေရးပိုင္ ဦးေက်ာ္ခိုင္သည္ တာ၀န္အရ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕သို႔ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ျဖင့္ လာစဥ္ ေခ်ာင္းကမ္းနံေဘးမွ ကုလားမ်ားက ေသ နတ္ျဖင့္ပစ္ ၍ ၁၉၄၂ ခုႏွစ္တြင္ ေသဆံုးခ့ဲရသည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕တြင္ ပိတ္မိေနေသာ ရခိုင္ဒုကၡသည္မ်ားကို အေရးပိုင္ ဦးေအာင္သာေက်ာ္ (ေနာင္ တရားေရး၀န္ႀကီး၊ ဂဠဳန္ဦးေစာကို ေသဒဏ္ေပးခ့ဲသူ) လာေခၚ၍ အိႏိၵယႏိုင္ငံ "ဒိုင္နာဆပူ"အရပ္သို႔ ပို႔ေပးခ့ဲ ရသည္။ ကုလားလူလွိဳင္း အႏၱရာယ္ကို ရခိုင္မ်ား ျမင္ေတြ႔ ခံစားလာခ့ဲရသည္မွာ ႏွစ္ေပါင္း (၇၀)ေက်ာ္ ခ့ဲပါၿပီ ...။ က်န္တိုင္းရင္းသားမ်ား ယေန႔အထိ ဂ႐ုလဲမမူ၊ စိတ္လဲမ၀င္စားဘူးဆိုလွ်င္ လြန္ရာက်မည္ မဟုတ္ပါ။

ဒုတိယကမာၻစစ္မတိုင္မီက ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕မ်ား ၀န္းက်င္တြင္ ရခိုင္႐ြာႀကီး၊ ႐ြာငယ္ စုစုေပါင္း (၂၀၀)ေက်ာ္ ရွိခ့ဲပါသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရခိုင္႐ြာ တစ္ဆယ္ေက်ာ္မွလြဲ၍ ျပန္ တည္ေထာင္ေသာ ႐ြာဟူ၍ ေလးငါး႐ြာခန္႔သာ႐ွိခ့ဲၿပီး ထို႐ြာမ်ားမွာလည္း ယခု ျပႆနာတြင္ ႐ြာလံုးကၽြတ္ မီးထဲ ပါ၀င္သြားၿပီး ျဖစ္ပါသည္။

ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ေရာက္၍ တာ၀န္ရွိသူမ်ားကို ေမာင္ေတာနယ္တ၀ိုက္တြင္ ရခိုင္ဦးေရ မည္မွ်ရွိသလဲဟု စာေရး သူက ေမးၾကည့္ေသာအခါ ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ရေသ့ေတာင္၀န္းက်င္တြင္ ၂.၅ မွ ၃ ရာခိုင္ႏွဳန္း ထက္ မပိုေတာ့ပါဟု ေျဖဆိုခ်က္ကို ၀မ္းနည္းစြာ ၾကားခ့ဲရပါသည္။ ယခုအတိုင္း သြားလွ်င္ ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္၊ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ား မၾကာမီ (၁၀)စုႏွစ္ အတြင္း လက္လႊတ္ဆံုး႐ွံဳးမည့္ အေျခအေန မွာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။

လြန္ခ့ဲေသာ ႏွစ္လေက်ာ္ခန္႔က သမိုင္းေကာ္မရွင္အဖြဲ႔၀င္ ညႊန္ၾကားေရးမွဴး ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက "ကိုေအးသိန္း လုပ္ပါဦး... မူဆလင္ႏိုင္ငံ (၄၁)ႏိုင္ငံက ရခိုင္ေဒသကို မူဆလင္အမ်ားစု ေနထိုင္ရာ ေဒသအျဖစ္ အသိအ မွတ္ျပဳ ေၾကညာလိုက္ၿပီးျဖစ္တယ္။ ေမးရင္ ေျဖႏိုင္ေအာင္ အခ်က္အလက္၊ အေထာက္အထားမ်ား ရွာေပးပါ ဦး" ဆို၍ ကၽြန္ေတာ္ေရးသားခ့ဲေသာ "႐ိုဟင္ဂ်ာ"စာတမ္း (၂)ေစာင္ႏွင့္ သမုိင္းဆိုင္ရာ အေထာက္အထား မ်ား တစ္ထပ္ႀကီးကို သြားေပးလိုက္ရပါေသးသည္။

ေမာင္ေတာမွ ကုလားမ်ား ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕သို႔ မလာႏိုင္ေအာင္ထိန္းခ်ဳပ္ထားပါသည္။ အလားတူ ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕မွ ကုလားမ်ား ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕သို႔၎၊ စစ္ေတြမွ ကုလားမ်ား ျပည္မဘက္သို႔၎ အဆင့္ဆင့္ ထိန္းခ်ဳပ္ထားရွိပါသည္။ ထိန္းခ်ဳပ္သင့္၍ ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည္ဟုသာ သတိၱရွိရွိ ရဲရဲေျဖသင့္ပါ သည္။ ေငြေပးမွ သြားလာခြင့္ေပးသည္။ ေငြမေပးလွ်င္ သြားခြင့္မရွိဟု လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္ တစ္ဦး ၏အေမးကို ေျဖဆိုရာတြင္ လာဘ္ေပးလာဘ္ယူလုပ္ေနေသာ ၀န္ထမ္းမ်ားကို အေရးယူေပးပါမည္ဟုသာ အေပၚယံယွက္၍ ေျဖဆိုခ့ဲသည္။ ေျဖဆိုရမည့္ အဓိက အခ်က္မ်ားစြာ က်န္ေနပါေသးသည္။ မလႊဲသာ၊ မေ႐ွာင္သာ၍ နယ္ေျမအဆင့္ဆင့္ ပိတ္ထား၍ ရခိုင္မ်ားခံေနရေသာ ၀န္ထုပ္ ၀န္ပိုးႀကီးသည္ အေရးႀကံဳ လာလွ်င္ ရခိုင္ဘက္မွေန၍ မားမားမတ္မတ္ ရပ္တည္၍ အကာအကြယ္ေပးရမည္မွာ ႏိုင္ငံေတာ္၏ တာ၀န္ ပင္ ျဖစ္သည္။

ဤမွ်ေလာက္ မ်ားျပားေသာ ကုလားမ်ားအေၾကားတြင္ ေနထိုင္ပါလ်က္ႏွင့္ ႏွစ္(၁၀၀)အတြင္း ရခိုင္သူ တစ္ေယာက္မွ် ကုလားႏွင့္ လက္ထပ္သည္ဟူ၍ မရွိေသးပါ။ ေျခေခ်ာ္လက္ေခ်ာ္ တစ္ေယာက္တစ္ေလ ရွိခ့ဲသည္ပင္လွ်င္ ထိုသူသည္ ရခိုင္သားေလာကထဲတြင္ ေန၍ မရေတာ့ပါ။ ရခိုင္သူ ရခိုင္သားမ်ားက ရခိုင္လူမ်ဳိး "ဒိုင္း"ႏွင့္ ကာထား၍ ျမနမာႏိုင္ငံ ဧရာ၀တီျမစ္ အောနက္ဘက္ကမ္း တစ္ျခမ္းလံုး ကုလားမ်ား မလႊမ္းမိုးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ နယ္စပ္မွန္လွ်င္ ကျပားမ်ား ရွိသည္မွာ မဆန္းဟုဆိုရေသာ္လည္း ရခိုင္နယ္စပ္ တြင္ ကုလား ရခိုင္ကျပား တစ္ေယာက္မွ် မရွိသည္မွာ ခ်ီးက်ဴးစရာ အလြန္ပင္ေကာင္းပါသည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကို ခ်စ္ပါသည္ဟု ဆိုေနၾကေသာ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ အမ်ဳိးသား အမ်ဳိးသမီးမ်ားသည္ ရခိုင္သားမ်ားကို အတုယူသင့္ပါ သည္။ ေမာင္ေတာၿမိဳ႕ထဲအထိ ၀င္၍ ရခိုင္အိမ္မ်ားကို ကုလားမ်ား မီး႐ွိဳ႕ခ့ဲစဥ္က လံုၿခံဳေရး၀န္ထမ္းမ်ား ေသ နတ္ကိုင္ မတ္တပ္ရပ္၍ အဆင္သင့္ ရွိေနၾကပါသည္။ ကိုက္(၁၀၀)ပင္ မေ၀းပါ။ မီး႐ွိဳ႕ပစၥည္းလုယက္ ေန သည္မ်ားကို ေ႐ွ႕တြင္ ျမင္ေတြ႔ေနပါလ်က္ႏွင့္ မိုးေပၚေထာင္၍ ေသနတ္တစ္ခ်က္ မေဖာက္ခ့ဲပါ။ ဓါတ္ပံု မ်ားျဖင့္ သက္ေသျပႏိုင္ပါသည္။ မိဘမ့ဲ ကေလးငယ္မ်ားက့ဲသို႔ အကာအကြယ္မ့ဲ အႏိုင္က်င့္ျခင္းကို ခံခ့ဲရ သည္။

"ရခိုင္တြင္ ရခိုင္ကာကြယ္ေရးတပ္ မရွိ၍ ဤသို႔ခံရသည္"ဟု ေမာင္ေတာၿမိဳ႕႐ွိ ၿမိဳ႕မိ၊ ၿမိဳ႕ဖမ်ား၏ ရင္တြင္း စကား ထြက္ေပၚလာခ့ဲသည္မွာ ဘာမွမဆန္းဟု ဆိုရပါမည္။

ရမ္းၿဗဲေက်ာက္နီေမာ္ကိစၥသည္ လူယုတ္မာတစ္စု၏ လုပ္ရပ္သာျဖစ္သည္။ ဤအျဖစ္အပ်က္မ်ဳိး ကမာၻအရပ္ ရပ္တြင္ မၾကာခဏ ေတြ႔ႀကံဳေနရပါသည္။ ဘာမွ် မဆန္းဟု ဆိုရပါမည္။ ဆန္းသည္မွာ အေရးယူ ထိန္းသိမ္း ထားသူ (၃)ဦးအား ကယ္တင္ရွင္မ်ားက ဆုခ်ီးျမွင့္ရန္ ေငြထုတ္ပိုက္ဆင္းလာ၍ ေတာင္ကုတ္ကားလမ္းတြင္ ဤသို႔ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ခ့ဲရျခင္း ျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းမွ ဘဂၤါလီ ပညာတတ္မ်ားက ႀကိဳးကိုင္၍ လွဳပ္ရွား ခ့ဲသည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္ ေျမာက္ပိုင္း ရခိုင္ဘက္တြင္ လွဳပ္႐ွားမွဴ လံုး၀မရွိခ့ဲပါ။ ကုလားမ်ား ကသာ အကြက္က်က် ခ်ိန္ကိုက္ ႀကိဳတင္စီမံထား၍ လက္ဦးမွဳ ရယူခ့ဲျခင္း ျဖစ္သည္။

ဘဂၤါလီ ကုလားမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဤမွ်ေလာက္ အဘယ္ေၾကာင့္ မ်ားျပားေနရပါသနည္း...။ အေနာက္ တြင္ ကုလား၊ အေရွ႕တြင္ တ႐ုတ္ ၀င္ခ်င္တိုင္း၀င္ ထြက္ခ်င္သလို ထြက္ေနၾကသည္။ စစ္ေဆးမွဳ မရွိ၊ စာရင္းအတိအက် လံုး၀မရွိပါ။ မႏၱေလးၿမိဳ႕႐ွိ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားတြင္ အေပၚမွ ဗမာလို ေရး ၾကပါဟု အမိန္႔ထုတ္ထားသည္ဟု သတင္းစကား ၾကားသိရပါသည္။ မႏၱေလးၿမိဳ႕ကို တည္ေထာင္ခ့ဲေသာ မင္းတုန္းမင္း လာၾကည့္ပါဦးဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။ ဦးေန၀င္းလက္ထက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ လမ္းမေတာ္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ China Town ဟု ဆိုင္းဘုိး မတင္ရပါ။ တစ္ခ်ဳိ႕က ခနဲ႔၍ China Mountain ဟုပင္ ဆိုင္းဘုတ္မ်ား ခ်ိတ္ဆြဲ ထားသည္ကို ေတြ႔ႏိုင္ပါသည္။ ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းမ်ား လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူ လုပ္ၾကသည္မွာ တစ္ဌာ နႏွင့္ တစ္ဌာန တူေသာ္လည္း လူ၀င္မွဳႀကီးၾကပ္ေရးဌာနမွ ၀န္ထမ္းမ်ား ေငြယူ လူသြင္းအလုပ္သည္ ႏိုင္ငံ အတြက္ အင္မတန္မွ ဆံုး႐ွံဳးနစ္နာပါသည္။ ႏိုင္ငံႏွင့္ အမ်ဳိးဘာသာ သာသနာ လက္လႊတ္ဆံုး႐ွံဳးရမည့္ အေရးျဖစ္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ယင္းျပႆနာ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုးႀကီးကို မည္သို႔မွ် ေျဖရွင္း၍ မရႏိုင္ေတာ့ပါ။ ႏိုင္ငံ တကာတြင္ သာဓက ေျမာက္မ်ားစြာ ရွိပါသည္။ စင္ကၤာပူကၽြန္းကို မေလးရွားက လက္လႊတ္ခ့ဲရသည္။ အင္ဒိုနီးရွား ေဘာ္နီယိုကၽြန္းတြင္ မေလးရွားျပည္နယ္တစ္ခုအျဖစ္ ခြဲထုတ္၍ ေပးခ့ဲရသည္။ သီရိလကၤာတြင္ တမီးလူမ်ဳိးမ်ားက ခြဲထြက္ရန္ ေတာင္းဆိုေနၾကသည္။ အိႏိၵယႏိုင္ငံ႐ွိ ကတ္ရွ္မီးယားနယ္ေျမသည္ ဟိႏၵဴလူမ်ဳိး မ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသစစ္စစ္ ျဖစ္ပါသည္။ ယခုအခါ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံထဲ ၀င္ပူးရန္ စစ္ခင္းလ်က္ ရွိေနသည္။

စာေရးသူ ေရးသားေသာ လူဦးေရ ထိန္းခ်ဳပ္ေရးမွ ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရးသို႔ စာအုပ္၏ စာမ်က္ႏွာ (၁၃၂)တြင္-

ကမာၻေပၚတြင္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံဟု အသိအမွတ္ျပဳထားေသာ ႏိုင္ငံနယ္နမိတ္သည္ အဓိက မဟုတ္ပါ။ ယင္းေနရာ၊ ယင္းေဒသတြင္ ေနထိုင္လ်က္ရွိၾကေသာ "လူနယ္နိမိတ္" သည္သာလွ်င္ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ၏ နယ္နိမိတ္ အစစ္အမွန္ ျဖစ္တတ္ေၾကာင္း မ်ားစြာ အေလးထားဆင္ျခင္အပ္ေပသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ အစုိးရ လူ၀င္မွဳႀကီးၾကပ္ေရးဌာန၏ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုမွာ "ေျမမ်ဳိ၍ လူမ်ဳိးမေပ်ာက္၊ လူမ်ဳိမွ လူမ်ဳိးေပ်ာက္မည္" ဟု ႐ံုးရွိ နံရံတြင္ ခ်ိတ္ဆြဲ ထားရွိသည္မွာ ျမန္မာ အမ်ဳိးသားတိုင္း အေလးထား အပ္ေသာ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခု ျဖစ္ပါသည္... ဟု ေရးသားခ့ဲပါသည္။

မၾကာေသးမီက စာေရးသူ ဂန္႔ေဂါၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ခ့ဲပါသည္။ လူ၀င္မွဳ ႀကီးၾကပ္ေရး အရာရွိႀကီး (ယခုအၿငိမ္း စား) ဦးေမာင္ေမာင္က "ကိုေအးသိန္း ကၽြန္ေတာ္ ေမာင္ေတာမွာ ဥစၥာအမ်ားႀကီး ျဖစ္ခ့ဲတယ္... ျဖစ္ႏိုင္ ရင္ ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္ သြားခ်င္ေသးတယ္..."လို႔ ရယ္ေမာလ်က္ ၿမိန္ယွက္စြာ ေျပာလိုက္ေသာ စကားကို စာေရးသူ ယေန႔အထိ နားထဲမွ မထြက္ေသးပါ...။ (ေမာင္ေတာတြင္ (၃)ႏွစ္ သူတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ခ့ဲပါသည္။)

အလားတူ ကၽြန္ေတာ့္အသိထဲမွ ေမာင္ေတာမွ ျပန္လာ၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ႏွင့္ သု၀ဏၰတြင္ တိုက္ေဆာက္ကား စီးေနေသာ ၀န္ထမ္းငါးဦးထက္မနည္း ရွိပါသည္။

ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္အေရး မည္သို႔ ေျဖရွင္းၾကမည္နည္း...။

ေမာင္ေတာ၊ ဘူးသီးေတာင္ ၿမိဳ႕နယ္တြင္ (၃)ရာခိုင္ႏွဳန္းမွ် မရွိေသာ ရခိုင္လူဦးေရက (၉၇)ရာခိုင္ႏွဳန္း ရွိေသာ ဘဂၤါလီကုလားမ်ားကို "ရခိုင္လူဦးေရ ဒိုင္း"ျဖင့္ ကာကြယ္၍ မရေတာ့ပါ။ အလြန္ပင္ ၀မ္းနည္းစ ရာေကာင္းေသာ ဆံုး႐ွံဳးမွဳတစ္ရပ္ပါ။ "နဂါးမင္း စစ္ဆင္ေရး"ကာလက ကုလားမ်ားကို မူလေနရာသို႔ ျပန္ပို႔ ခ့ဲပါသည္။ "ဟသၤာစီမံခ်က္"အရ ျပန္လည္ လက္ခံရသည့္အခါ ေမာင္းထုတ္လုိက္ေသာ လူဦးေရထက္ ႏွစ္ ဆမက မ်ားေနပါသည္။ (ယင္းကိစၥကို ေမာင္ေတာသားတိုင္း သိပါသည္။) ေနာက္ထပ္လည္း အႀကိမ္ေပါင္း မ်ားစြာ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးကို အေျခခံ၍ လက္ခံခ့ဲၾကရသည္။ မၾကာေသးမီက ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ဘဂၤါလီကုလား (၄၀၀၀၀)ခန္႔ကို တာ၀န္ရွိသူမ်ားက လက္ခံလိုက္ရသည္ဟု အင္တာနက္သတင္းတစ္ရပ္ တြင္ ဖတ္႐ွဳလုိက္ရပါသည္။

ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဤမွ်ေလာက္ ေၾကာက္ရသလား။ ဤမွ်ေလာက္ ညံ့ရသလားဟု မိမိကိုယ္ကို ေမးမိပါသည္။ မည္သည့္ ႏိုင္ငံမဆို ႏိုင္ငံ၏ အေျခအေန အရပ္ရပ္ကို ေထာက္၍ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရးကို အဓိကထား၍ လု္ပေဆာင္ပါသည္။

အစၥလာမ္ဘာသာ၏ က်မ္းျမတ္ကုရ္အာန္ အဆိုအမိန္႔တြင္ အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ တစ္ေယာက္သည္ မည္သည့္ ႏိုင္ငံ မည္သည့္ေဒသတြင္ ေနထိုင္သည္ျဖစ္ေစ ယင္းႏိုင္ငံ၏ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ႐ိုေသေလးစား လုိက္နာရမည္ဟု ပါရွိသည္။ ကမာၻေပၚတြင္ ထိုပညတ္ခ်က္ေလာက္ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ စကားစု ဤကမာၻေပၚတြင္ မေပၚေသးပါ။

စကၤာပူတါင္ အိမ္ေထာင္စု တစ္ခုအတြင္း ကေလး (၁)ဦးသာ ယူခြင့္ျပဳပါသည္။ မူဆလင္လူမ်ဳိးမ်ား အပါအ ၀င္ မည္သည့္ လူမ်ဳိးမွ ႏွစ္ဦး၊ သံုးဦး ယူ၍ မရပါ။ ႏိုင္ငံ၏ အက်ယ္အ၀န္းအရ လူဦးေရကို ဥပေဒျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္၍ ထားပါသည္။ ဥပေဒသည္ ဥပေဒသာ ျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးႏွင့္ မဆိုင္ပါ။ စကၤာပူတြင္ ေန ထိုင္ေသာ မူဆလင္တစ္ခ်ဳိ႕သည္ မိန္းမ (၂)ေယာက္ ယူပါသည္။ စကၤာပူတြင္ ေနခြင့္မရ၍ မေလးရွားတြင္ ပို႔ထားရပါသည္။ ေငြပို႔ေပး၍ ရပါသည္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံတြင္လည္း မူဆလင္လူမ်ဳိး လူဦးေရ၏ ေလးပံုတစ္ပံုခန္႔ ရွိပါသည္။ သူတို႔လည္း သားသီၼး တစ္ဦးသာ ယူခြင့္ရွိပါသည္။ ျပင္သစ္ႏွင့္ ၾသစေၾတးလ်ႏိုင္ငံတြင္လည္း မူဆလင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ား အ၀တ္ၿခံဳ၍ သြားလွ်င္ ဒါဏ္ေငြ အ႐ိုက္ခံရပါသည္။ စကၤာပူ စာသင္ေက်ာင္းမ်ားတြင္ မူဆလင္ မိန္းကေလးမ်ား ေခါင္းတြင္ ပု၀ါပိုင္း အုပ္၍ ေက်ာင္းတက္ခြင့္ မရွိပါ။ ကေနဒါႏိုင္ငံတြင္ ဗုဒၶဘာသာ ဘုန္းေတာ္ႀကီးမ်ား လမ္းတြင္ ဆြမ္းအလွဴခံထြက္၍ မရပါ။ ရဟန္းဦးေရအလိုက္ အစားအစာမ်ားကို ေက်ာင္း သို႔ ေပးလွဴထားပါသည္။ (ေက်ာင္း၀င္းအတြင္း က်က္ျပဳတ္၍ စားရပါသည္) ဒူဘိုင္း၊ ဒမင္း၊ ကူ၀ိတ္၊ ဘာရိမ္း၊ ဂ်ီတား (Red Sea) ႏွင္ ့အီရန္၊ အီရတ္ႏိုင္ငံမ်ားအတြင္း ႏွစ္ေပါင္း (၂၀)ခန္႔ စာေရးသူ သေဘၤာႏွင့္ သြားလာခ့ဲဖူးပါသည္။ သူတို႔ႏိုင္ငံ၏ ေရပိုင္နက္အတြင္း သေဘၤာ၀င္ေရာက္လာလွ်င္ ၀က္သားႏွင့္ အရက္ မ်ားကို (Bond)ထဲထည့္၍ ေသာ့ခတ္ခ်ိတ္ပိတ္ ထားရပါသည္။ မူဆလင္ႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္၍ ၀က္သားႏွင့္ အရက္ လံုး၀ မစားရ၊ မေသာက္ရပါ။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံအတြင္း ေရာက္လာေသာ ႏိုင္ငံျခားသားတစ္ဦးသည္ (မွားသည္ ၊ မွန္သည္ကို ေ၀ဖန္ေနစရာမလိုပါ) ယင္းႏိုင္ငံအတြင္း ခ်မွန္ထားေသာ ဥပေဒ၊ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းမ်ားကို လိုက္နာရမည္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားတိုင္း၏ တာ၀န္ျဖစ္ပါသည္။ မလိုက္နာႏိုင္လွ်င္ မလာႏွင့္ မေနႏွင့္ဟုသာ ဆိုရပါမည္။

စာေရးသူ ငယ္စဥ္က ေမာင္ေတာၿမိဳ႕တြင္ ဖခင္ ဦးေမာင္သာဇံ တရားမ တရားသူႀကီး (ေနာင္ခ႐ိုင္ တရား မႏွင့္ စက္ရွင္တရားသူႀကီး) ရာထူးျဖင့္ ၅ ႏွစ္ခန္႔ ေနခ့ဲဖူးပါသည္။ ဖခင္သည္ ငါးခူရ ေဘာ္လီေစ်း၊ ေဂါင္းတံုး၊ အလယ္သံေက်ာ္႐ြာမ်ားသို႔ ခရီးထြက္စဥ္ လိုက္သြားဖူးပါသည္။ ႐ြာသူႀကီးအိမ္မ်ားတြင္ မိန္းမေလး (၄)ေယာက္ႏွင့္ မိသားစုတစ္စုအတြင္း လူဦးေရ (၄၀)ေက်ာ္ခန္႔ ရွိသည္ကို မွတ္မိေနပါေသးသည္။ ဤမွ်ေလာက္ လူဦးေရလွ်ံက်ေနသည္ကို ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ဥပေဒတရပ္ ျပဌာန္း၍ ဘာေၾကာင့္ မတားျမစ္ရ သလဲဟု ေမးစရာ ေမးခြန္းေတြ တစ္သီႀကီး ရွိလာပါသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔အဖြဲ႔၏ ေခါင္းေဆာင္ အလိုေတာ္ျပည့္ ဆရာေတာ္က "ကၽြန္ေတာ္တို႔လာတာဟာ ဒိုင္လူႀကီးလုပ္ရန္ လာတာမဟုတ္ဘူး၊ ညွိႏွိဳင္းေဆြးေႏြးရန္ (Compromised)လုပ္ရန္ လာတာမဟုတ္ဘူး၊ အမွန္တရားဘက္မွ ဘက္လိုက္၍ လုပ္ရန္ႏွင့္ ေတာင္းသင့္တာ ေတာင္းရန္ လာခ့ဲျခင္းျဖစ္သည္ဟု တာ၀န္ ရွိသူမ်ားေရွ႕တြင္ မားမားမတ္မတ္ရပ္၍ ေတာင္းဆိုရာတြင္

- စစ္ေတြေစ်းႀကီးကို (၄)ရက္အတြင္း ျပန္ဖြင့္ေပးရန္၊
- ေစ်းအတြင္း ကုလားဆိုင္ခန္းမ်ားကို သီးျခားခြဲထုတ္၍ ကုလား႐ြာမ်ားသို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ေပး၇န္၊
- စစ္ေတြၿမိဳ႕တြင္ ကုလားအိမ္မ်ား လံုး၀မရွိရန္၊
- ကုလား႐ြာမ်ားကုိ ေျပာင္းေ႐ႊ႕ရာတြင္ ႐ြာႀကီးအဆင့္သို႔ မေရာက္ေစရန္၊
- ပင္လယ္ကမ္းနားႏွင့္ နီးစပ္ရာတြင္ ကုလား႐ြာမ်ား မထားရန္၊ ပင္လယ္ကမ္းနားတစ္ေလွ်ာက္ ကမ္းေစာင့္ေရတပ္ (Coast Gurad) ထားရွိရန္တို႔ကို တင္ျပ ေထာင္းဆိုခ့ဲသည္။

အလိုေတာ္ျပည့္ဦးေဆာင္ေသာ ရန္ကုန္မွ မ်ဳိးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ သံုးသပ္ခ်က္၊ အႀကံေပးခ်က္၊ လိုအပ္ခ်က္၊ ျဖစ္ေစခ်င္ေသာ မူ၀ါဒမ်ားကို အက်ဥ္းခ်ဳပ္၍ တင္ျပရပါမူ-

၁။ ယခု ကုလား ရခိုင္ျဖစ္စဥ္မ်ားမွာ ပထမအႀကိမ္ မဟုတ္ပါ။ ၿဗိတိသွ် အစိုးရ အုပ္စိုးခ့ဲစဥ္ႏွင့္ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ကာလမွပင္ သေႏၶယူေပါက္ဖြား လာခ့ဲေသာ ျပႆနာေဟာင္းမ်ား ျဖစ္ပါသည္။

၂။ ရခိုင္ဘိုးဘြားပိုင္ေျမ ျဖစ္ပါလ်က္ႏွင့္ ကုလားဦးေရ ၉၇.၅ ရာခိုင္ႏွဳန္းအထိ ျဖစ္လာရသည့္ အေၾကာင္းရင္း မွာ -

(က) တစ္ဖက္တိုင္းျပည္ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံ၏ ေျမဧရိယာသည္ ျမန္မာထက္ ၄ ဆမက ငယ္ေသာ္လည္း လူဦးေရ သန္း ၁၈၀ မွ ၂၀၀ ေက်ာ္အထိ ျဖစ္လာ၍ ေျမလပ္ ေျမေနရာမ်ား ေပါမ်ားသည့္အျပင္၊ ေဘးဥပါဒ္ သဘာ၀ေဘး အႏၱရာယ္မ်ားမရွိသည့္ ရခိုင္နယ္ေျမသို႔ ဖိတ္စင္၍ တစ္စတစ္စ စိမ့္၀င္လာသည္မွာ ေနာက္ ဆံုးအတင္းအဓမၼ တိုးေ၀ွ႔၍ ၀င္ေရာက္ရန္ ႀကိဳးစားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။

(ခ) ရခိုင္နယ္ေျမ ေျမာက္ပိုင္းအတြင္းရွိ နယ္စပ္ေဒသ တစ္ေလွ်ာက္တြင္ အမွဳထမ္းခ့ဲၾကေသာ ဌာနေပါင္းစံုမွ အမွဳထမ္းမ်ား၏ မ႐ုိးသား၊ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူမွဳ၊ ေငြးေပးလိုက္လွ်င္ အလြယ္တကူ ႏိုင္ငံသားမွတ္ပံုတင္ ထုတ္ေပးျခင္း၊ လယ္ယာေျမမ်ားကို တံစိုးလက္ေဆာင္လက္ခံ၍ တရားမ၀င္ ထြန္ယက္ လုပ္ကိုင္ခြင့္ေပး သည့္ အျပင္ ပိုင္ဆိုင္မွဳမ်ား ေပးခ့ဲျခင္း။

(ဂ) နယ္ျခား၊ နယ္စပ္ေဒသမ်ားအား လံုၿခံဳကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မွဳ အလြန္ေလ်ာ့ရဲျခင္း။

(ဃ) ျမန္မာႏိုင္ငံေန ဘဂၤါလီလူမ်ဳိးမ်ားကို တစ္လင္ တစ္မယားစနစ္ ထားရွိရန္ႏွင့္ (Brith control) အပါအ၀င္ ဥပေဒတစ္ရပ္ မျဖစ္မေန ျပဌာန္းရန္ လိုအပ္ေနျခင္းတို႔ ျဖစ္သည္။

၁။ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဘဂၤါလီ လူမ်ဳိးႏြယ္စု ကုလားမ်ားကို ျမန္မာတိုင္းရင္းသား (Indigenous-Tribes)စာရင္းတြင္ မပါ၀င္ျခင္းဆိုေသာ ဥပေဒတစ္ရပ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္ အျမန္ဆံုး တင္သြင္းဆံုးျဖတ္ရန္။

၂။ ရွိရင္းစြဲ လူ၀င္မွဳႀကီးၾကပ္ေရးဥပေဒ (Immigration Act)မ်ားကို အေျခအေနႏွင့္ အညီ မွန္ကန္ ၍ ျပတ္သားစြာ အေရးယူႏိုင္ရန္ လုပ္ငန္းမ်ားကို ထိေရာက္စြာ သတ္မွတ္ရန္၊

၃။ ႏိုင္ငံသားဥပေဒႏွင့္ အညီ က်ဴးေက်ာ္၀င္ေရာက္လ်က္ရွိေသာ သူတို႔အေခၚ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ဘဂၤါလီကုလားမ်ား ကို စိစစ္၍ လိုအပ္သလို ထိေရာက္စြာ အေရးယူရန္၊

၄။ ေခတၱလာေရာက္ေနထိုင္ေသာ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ား အပါအ၀င္ ျပည္တြင္းတြင္ ေနထိုင္ခြင့္ရေသာ ဘဂၤါလီ မ်ားကို ႏိုင္ငံသားမ်ားႏွင့္တန္းတူ (Equal Privilege) အခြင့္အေရး အတူညီမွ်စြာ မေပးရန္ႏွင့္ ၎တို႔အား ဒုတိယတန္းစား (Second Class Citizen) သတ္မွတ္ရန္။ (ဤဥပေဒသည္ ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ ရွိသည္။)

၅။ နယ္စပ္တစ္ေလွ်ာက္တြင္ ေခတ္မီ အဆင့္ျမင့္ ၿခံစည္း႐ိုးမ်ား ကာရံရန္၊ (ဥပမာ - အစၥေရးႏိုင္ငံႏွင့္ မကၠဆီကို တို႔တါင္ ကာရံလ်က္ရွိပါသည္)

၆။ ရခိုင္ကမ္း႐ိုးတန္းတေလွ်ာက္ ကမ္းေျခေစာင့္တပ္ (Coast Guard) ထားရွိရန္။

၇။ နယ္စပ္မ်ားတြင္ ရခိုင္႐ြာႀကီးမ်ား တည္ေထာင္ရန္ႏွင့္ စီးပြားျဖစ္ လူေနထိုင္၍ ရေအာင္ အေသးစား စက္မွဳလက္မွဳ (Cortage Industries) ဇုန္မ်ား ဖြင့္လွစ္ထားရွိရန္။

၈။ တရားမ၀င္ ေနထိုင္လ်က္ရွိေသာ ဘဂၤါလီ (႐ိုဟင္ဂ်ာကုလား) မ်ားကို လက္ခံမည့္ တတိယႏိုင္ငံတစ္ခုသို႔ အဆက္အသြယ္လုပ္ၿပီး ပို႔ေပးရန္။

၉။ ႏိုင္ငံေတာ္အတြင္း တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လ်က္ရွိၾကေသာ (NGO, UNHCR)အဖြဲ႔မ်ားတြင္ ပါ၀င္လ်က္ရွိ ၾကေသာ ၀န္ထမ္းမ်ား၏ လွဳပ္ရွားမွဳ အရပ္ရပ္တို႔ကို ေထာက္လွမ္းေရးသတိႏွင့္ အၿမဲ ၾကည့္ရွဳ စစ္ေဆးရန္ တို႔ျဖစ္သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ဦး၀ိစာရလမ္းရွိ တပ္မေတာ္ စစ္သမိုင္းျပတိုက္တြင္ ခ်ိတ္ဆြဲထားေသာ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခုမွာ -

အျမတ္ဆံုးအခ်စ္

ဤေလာက၌ အခ်စ္အမ်ဳိးမ်ုိးရွိသည့္အနက္
ကိုယ့္ႏိုင္ငံ
ကိုယ့္လူမ်ဳိး
ကိုယ့္ေဒသကို
ခ်စ္ေသာ အခ်စ္ထက္ ျမတ္ေသာအခ်စ္သည္ မရွိ...။

ေအးသိန္း (သမိုင္းသုေတသီ)

ဤစာတမ္းသည္ ရခိုင္ျပည္နယ္ ရေသ့ေတာင္ၿမိဳ႕တြင္ ဖတ္ၾကားခ့ဲေသာ စာတမ္းျဖစ္ပါသည္။