သို႔ေသာ္ ရခိုင္ျပည္နယ္သည္ အထူးသျဖင့္ ရခိုင္တို႔သည္ ေခတ္သစ္သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္တြင္ အဆိုး၀ါးဆံုး၊ အခါးသီးဆံုးေသာ သကၠရာဇ္တစ္ခုကို ျဖတ္သန္းျဖစ္ခ့ဲၾကရသည္။ လံုး၀ေမ့စရာမဟုတ္။ လံုး၀ ေက်နပ္ စရာမေကာင္း၊ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ကူရာမ့ဲ၊ ကယ္ရာမ့ဲႏွင့္ ၂၀၁၂ ကို ရင္နင့္နင့္ ျဖတ္သန္းခ့ဲရသည္။
၂၀၁၂ ႏွစ္ဦးတြင္ ဂီရိမုန္တိုင္းသင့္ ေဒသမ်ား ျပန္လည္စိုျပည္လာခ့ဲမွဳ၊ လႊတ္ေတာ္မ်ား အသက္၀င္လာမွဳ၊ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ႏွံ႔စပ္ကၽြမ္းက်င္လာမွဳ၊ အစိုးရ၏ ေျဖေလွ်ာ့ျခင္း အေျပာင္းအလဲမ်ား ဆက္တိုက္လွဳပ္႐ွားလာမွဳ၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရးဘတ္ဂ်က္မ်ား၊ ေက်းလက္ေဒသ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးဘတ္ဂ်က္မ်ား ပိုမိုလာမွဳ၊ ဒီမိုကေရစီဆန္ေသာ ခ်ဥ္းကပ္မွဳမ်ားက ေမွ်ာ္လင့္ႏိုင္စရာမ်ား ျဖစ္ထြန္းခ့ဲရသည္။
ေခတ္အဆက္ဆက္ ပိျပားခ့ဲရေသာ ျပည္သူမ်ားအတြက္ ျပန္လည္႐ွင္သန္ႏိုင္ခြင့္ဆိုသည္ကို ေမွ်ာ္လင့္ၾက သည္။ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ားသည္ ဖူးလ်က္၊ ေ၀လ်က္၊ ေမႊးျမလက္၊ သင္းပ်ံ႔လ်က္႐ွိတုန္းမွာ ရခိုင္တို႔သည္ ကိုယ့္ေျမကိုယ့္ေရတြင္ ဂိုးျပတ္႐ွံဳးနိမ့္ခ့ဲရသည္။
အစြန္းေရာက္ ဘာသာေရးအၾကမ္းဖက္မ်ား၏ နယ္ေျမလုယက္မွဳကို လွလွပပႀကီး နဖူးေတြ႔ဒူးေတြ႔ ႀကံဳေတြ႔ခ့ဲရသည္။ အစီအစဥ္တက် ဖန္တီးလုယူလာၾကေသာ ႀကံစည္မွဳႀကီးသည္ ရခိုင္တို႔အတြက္ ျပင္း ထန္ေသာ ဒဏ္ရာျဖစ္ခ့ဲရသည္။
အသက္မ်ား၊ ေသြးမ်ား၊ မ်က္ရည္မ်ား၊ ဒဏ္ရာမ်ား၊ မီးခိုးမ်ား၊ ေအာ္ဟစ္သံမ်ားသည္ ရခိုင့္ေျမေပၚတြင္ ပ့ဲတင္ထပ္ခ့ဲရသည္။ ထို႔ျပင္ မၿပီးဆံုးေသး။ ဇြန္လဆန္းတည္းက စတင္ခ့ဲေသာ အၾကမ္းဖက္မွဳဂယက္သည္ ၂၀၁၂ ကို ကုန္ဆံုးသြားခ့ဲၿပီးေနာက္ ၂၀၁၃ ခုႏွစ္သို႔ ကူးေျပာင္းလာသည္အထိ ၿပီးဆံုးမွဳမ႐ွိေသး။ ခရီးကား အကြာအေ၀းမသိရေသာ တာေ၀းမာရသြန္ခရီးအျဖစ္ ေရာက္႐ွိလာမည္လားမသိ။
သီလတရားႏွင့္ အမ်ဳိးကို ေစာင့္ေ႐ွာက္ခ့ဲၾကေသာ လူမ်ဳိးတစ္ခု၏ ႐ုပ္ျဒပ္သည္ မြဲျပာေျခာက္ေသြ႔ေနရသည္။ ကူရာမ့ဲ ကယ္ရာမ့ဲဘ၀။ အမွန္တကယ္ကို ေမ်ာက္မင္း၀ူခုန္းဘ၀။ တ႐ုတ္ဇာတ္လမ္း႐ွည္ထဲက ဇာတ္ေကာင္ ဘ၀ႏွင့္ မျခားေသာ ရခိုင္တို႔ဘ၀။ အာဏာ႐ွိသူက ဘုန္းႀကီး။ ၀ူခုန္းက မိစာၦဟုေျပာ၍ မယံု။ မိစာၦက ေႏွာင့္ ယွက္လို႔ ၀ူခုန္းပြဲၾကမ္းေတာ့ ဘုန္းႀကီးက တရားစာ႐ြက္လိုက္ေသာအခါ ၀ူခုန္းခမ်ာ ေခါင္းေပၚက သရဖူ သ႑ာန္ေလးေၾကာင့္ ေသမတတ္ခံစားရေသာ ဇာတ္လမ္း။ ယခုလည္း ဘုန္းႀကီးက အစိုးရႏွင့္ အေနာက္ ကမာၻ၊ ၀ူခုန္းက ရခိုင္။
ယခု (၇)လတာ ကာလအတြင္း အၾကမ္းဖက္မ်ားကို ဖမ္းၿပီးမၾကာမီ သမၼတက လႊတ္ေပးလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ရခိုင္ဦးေရ အေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ေထာင္ႏွင့္ တရား႐ံုးတြင္ တစ္လွည့္စီ စံျမန္းေနရသည္။ အၾကမ္းဖက္မ်ားက အၾကမ္းဖက္လွ်င္ ေအးေဆး။ ရခိုင္က ျပန္ခ်လွ်င္ ေထာင္သို႔ ေခၚယူသြားၾကသည္။
ပုဒ္မ ၁၄၄ ဆိုေသာ ညမထြက္ရ အမိန္႔ေအာက္တြင္ ရခိုင္တို႔၏ဘ၀သည္ ဆုတ္လည္းစူး၊ စားလည္း႐ူးႏွင့္ အေပါင္းလကၡဏာ တစ္ကြက္မွမေတြ႔ရေပ။ ရခိုင္ေျမေပၚ၌ ရခိုင္တို႔သည္ အရာရာကို ေၾကာက္ေနၾကရသည္။ ၂၀၁၂ ေ႐ွ႔၌ ရွိခ့ဲေသာ သကၠရာဇ္မ်ားသည္ ရခိုင္တို႔အတြက္ ေကာင္းခ့ဲသည္ေတာ့မဟုတ္။ သို႔ေသာ္ ၂၀၁၂ သည္ အဆိုး၀ါးဆံုးသကၠရာဇ္ ျဖစ္ခ့ဲရသည္။
ရခုိင္လူမ်ဳိးမေပ်ာက္ရန္၊ ရခိုင္ျပည္နယ္တည္႐ွိရန္၊ ျမန္မာႏိုင္ငံဆက္လက္တည္ၿမဲရန္ ရခုိင္လူမ်ဳိးကို လက္ထပ္ယူၾကဖို႔၊ မည္သည့္ေနရာကိုေရာက္သည္ျဖစ္ေစ ရခိုင္ျပည္နယ္ကို ျပန္လာၾကဖို႔၊ ကမာၻတည္သေ႐ြ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္ႏွင့္ ရခိုင္လူမ်ဳိး႐ွိေနေစရမည္ ဆိုသည္တို႔က ၀ံသာႏုရကၡိတ တရားမ်ားမဟုတ္ဘဲ လွံဳ႔ေဆာ္ျခင္းဟု အမည္ေပးၾကျခင္းကို နားမလည္ႏိုင္။
စံုစမ္းစစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔ဆိုသည္ကလည္း ယခုအခ်ိန္တြင္ အသံဗလံေတာင္မၾကားရေတာ့ေပ။ ၂၀၁၃ သို႔ပင္ ေရာက္႐ွိလာခ့ဲပါၿပီ။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္သည္ မာယာလူမ်ဳိးတို႔၏ ျပကၡဒိန္အတိုင္း ကမာၻကား မပ်က္ခ့ဲ။ သို႔ေသာ္ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္သည္ ရခိုင္တုိ႔ကို အလြန္ဆံုး႐ွံဳးထိခိုက္နစ္နာေစခ့ဲေသာ သကၠရာဇ္တစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ၂၀၁၃ တြင္ ၂၀၁၂ ကလိုမ်ဳိး မႀကံဳေတြ႔ရရန္ ျပင္ဆင္ၾကရလိမ့္မည္ဟု ဆိုလိုက္ခ်င္ပါေၾကာင္း။
အုန္ေတာ
တိုးတက္ေရးသတင္းလႊာ အတြဲ(၃)၊ အမွတ္(၁) မွ-
No comments:
Post a Comment