
"အမင္... အမင္"လို႔ ေအာ္ေခၚၿပီးေက ေဒဘ၀ထဲကို အကၽြန္ေရာက္လာလတ္ပါေရ။ ယွင္းယွင္းေျပာရဖို႔ ဆိုေက အသားပါ၊ အရီပါ၊ လုပ္အားပါ ပီးရေရ ႏြားဘ၀ဆိုပါဖိ။ အေဂါင့္ေဂါင့္ပါေလ... လူတိ ေဒေလာက္ ရက္စက္တတ္မွန္း အစက အကၽြန္မသိခပါ။ အကၽြန္အငယ္ေသွ်ခါက အမင့္ႏို႔ခ်ဳိကို ၀၀လင္လင္ မစို႔ခရေရ ဘ၀ပါ။ သခင္က သူ႐ို႔လူသားတိအတြက္ ဆိုၿပီးေက အမင္ပါးက ႏို႔တိကို ယူကတ္ေတ။ အမင္က သူ႐ို႔ကို မပီးခ်င္လို႔ ႐ုန္းကန္လွဳပ္ယွားေကေလ့ ေဒလူတိက အမင္ကို ႀကိဳးနန္႔ ခ်ဳိင္ၿပီးေက သတ္ကတ္ျပန္သိ့ေရ။ အမင္ခမ်ာ ႏို႔မ၀လို႔ အ႐ိုးၿပိဳင္းၿပိဳင္းထနီေရ အကၽြန္႔ကိုၾကည့္ပနာ လူတိမသိေအာင္ သူႏို႔တိကို ခ်န္ထား ၿပီးေက အကၽြန္႔ကို ခုိးတိုက္တတ္ပါသိ့ေရ။
စေကႀကီးလာေရအခ်ိန္မာ အကၽြန္ဧ့ မ်ဳိးဗီဇကို ဖ်က္ပနာ ႏွာ၀ကိုေလ့ စူးနန္႔ထိုးဗ်ာ နဖားႀကိဳး တတ္ ကတ္ျပန္ပါေရ။
စေကႀကီးလာေရအခ်ိန္မာ အကၽြန္ဧ့ မ်ဳိးဗီဇကို ဖ်က္ပနာ ႏွာ၀ကိုေလ့ စူးနန္႔ထိုးဗ်ာ နဖားႀကိဳး တတ္ ကတ္ျပန္ပါေရ။