"ဟင္... ဟုတ္လာ ဇာက အေကာင္နန္႔လဲခ်င့္"
"အဟင္း... အဟင္း... ႐ြာအေနာက္ပိုင္းက ငနီေအာင္ဆိုေရ ကေလေခ်နန္႔လို႔ အိမ္နားကလူတိေျပာကတ္ေတ အဖသည္"
"အဖသည္မွာက အမိသည္ကိုရာ အျပစ္တင္ဖို႔ ျမင္ေရမဟုတ္လားဂု။ ခီြးသမီးေခ် အိမ္ကို လာ၀ံ့လာဘတ္စီ... အသီသတ္ပစ္လိုက္ေမ"
(၂)
ႏီြ၊မိုး၊ေဆာင္း ရာသီတိ လွည့္ေျပာင္းလို႔ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ အၾကာမွာ-
"အဖသည္... အဖသည္..."
"ဟင္... ဇာလုပ္ဖို႔ ေခၚနီရေလဂု"
"အဖသည္ကိုလဲ... တိုးတိုးေခ် တစ္ခုေျပာခ်င္လို႔"
"ဟုတ္လာ... ဇာေျပာဖို႔လဲ"
"ညဥ့္ခါကလဲ... မေယဘု အစိတ္ေက မီြးေရလတ္"
"အမိသည္ အေဂါင့္ေဂါင့္ ေျပာနီစြာလာခ်င့္"
"အဘာေလ... အဖသည္ကို ဇာႏွခါ ၀ါခ်ဖူးလို႔လဲ"
"ယပိုင္ဆိုေက အမိသည္နန္႔ ငါနန္႔ မေယဘု႐ို႔အိမ္ကို အယင္အယင္ လားကတ္ရဖို႔ မဟုတ္လားေယ"
"အဘာ အစိတ္ေကကိုေတာင္ မျမင္ရသိ။ ခ်က္ၾကည့္စမ္... အဖသည္က ေပ်ာ္လံုးဆို႔နီဗ်ာယ္ေထာ"
ေမာင္လြမ္းခိုင္
ေအာင္တံခြန္ ၀ံသရကိၡတ မဂၢဇင္း အတြဲ(၅)၊ အမွတ္(၂) -
No comments:
Post a Comment