ဆင္းရဲသားထင္းေခြသမားႏွစ္ေယာက္

ေရွးအခါက ထင္းေခြ၍ စားေသာက္ခ့ဲၾကရေသာ ဆင္းရဲသားႏွစ္ေယာက္ရွိၾကေလ၏။ ၄င္းတို႔သည္ ထင္းေခြ၍ ေရာင္းခ်ရမွသာလွ်င္ထမင္းနပ္မွန္ကိုစားေသာက္ခ့ဲၾကရ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ေန႔မပ်က္ဘဲထင္းေခြလ်က္အတူတကြ ေန႔စဥ္ေရာင္းခ်လာခ့ဲၾကေလ၏။

တစ္ေန႔သ၌ထင္းေခြသြားရန္ အိမ္မွထြက္ၾကေလ၏။ တစ္ေယာက္က“မိတ္ေဆြ အလ်င္သြားေလ၊ ငါကေနာက္ မွလာခ့ဲမည္” ဟုေျပာေလ၏။ ထိုအခါတစ္ေယာက္တည္း ခြဲခြာလ်က္သြားေလရာ ေညာင္ပင္တစ္ပင္ကိုေတြ႔ ေလ ၏။ ထိုေညာင္ပင္၌ေညာင္ကိုင္းတစ္ ကိုင္းသည္ ေျခာက္ေသြ႔လ်က္ရွိေန၏။ထိုအကိုင္းကို ထင္းအလို႔ငွာ ခုတ္ျဖတ္ရန္ျပဳလုပ္ေလ၏။

ထိုအခါ ေညာင္ေစာင့္နတ္က ထြက္ေပၚလာေလ၏။“အသင္လူသား၊ ငါ့အကိုင္းကို မည္သို႔ခုတ္ျဖတ္အံ့နည္း” ဟုေျပာဆိုေလ၏။ ထင္းေခြသမားက “ထင္းအျဖစ္အသံုးျပဳရန္ ခုတ္ျဖတ္လိုပါသည္”ဟုျပန္ေျပာ၏။ “ထိုသို႔ ဆို ကငါလိုက္ခ့ဲမည္၊ငါ့အကိုင္းကို မခုတ္ႏွင့္”ဟုေျပာၿပီးလွ်င္ ေညာင္ ပင္ေစာင့္နတ္ သည္ ေနာက္က လိုက္ပါ ခ့ဲေလ ၏။

ထင္းေခြသမားည္ အိမ္သို႔ေရာက္ေလေသာ္ မယားျဖစ္သူအား ေျပာျပေလ၏။ မယားက“ထင္းလဲမရခ့ဲ၊ အာ ဂႏၱဳ တစ္ေယာက္ပင္ေနာက္မွ လိုက္ပါလာေခ်ေသး၏။” ဟုေျပာဆိုေလ၏။ ထို႔ေနာက္အိမ္မွ ပိုခ်န္ရွိသမွ် ဆန္ ကို ခ်က္ျပဳတ္၍ ေကၽြးေမြးခ့ဲေလ၏။ေညာင္ေစာင့္နတ္သားသည္ ညဥ့္အခါတြင္ ေျခရင္း ၌ ေရႊတစ္ ပံုခ်ေပးခ့ဲ လ်က္ ကြယ္ေပ်ာက္သြားခ့ဲေလ၏။

ထိုထင္းေခြသမားသည္ ေန႔ခ်င္းခ်မ္းသာလာခ့ဲေလ၏။ ထိုသူ၏အျဖစ္ကို အေဖာ္မိတ္ေဆြက ျမင္၍ လာေလ ၏။ ထို႔ေနာက္“မိတ္ေဆြကလူခ်မ္းသာျဖစ္ခ့ဲေလၿပီ၊ မည္သို႔ျပဳလုပ္၍ လူခ်မ္းသာရေလသနည္း” ဟုေမးျမန္း စုံစမ္း ေလ၏။ ထိုအခါမိမခုတ္ျဖတ္ရန္ ျပဳလုပ္ခ့ဲေသာ ေညာင္ကိုင္းကို ညႊန္ျပေျပာဆိုလိုက္ေလ၏။

၄င္းသည္ မိတ္ေဆြေျပာလိုက္ေသာ အကိုင္းကို ခုတ္ျဖတ္ရန္ သြားေလ၏။ခုတ္မည္ျပဳ လွ်င္ေညာင္ ပင္ေစာင့္ နတ္ကထြက္ေပၚလ်က္ ေမးျမန္းေလ၏။ ၄င္းလည္း ေျပာျပခ့ဲေလလွ်င္ ခုတ္ျဖတ္ရန္တားျမစ္ေလ၏။ “သင့္ ေနာက္ပါးက ငါလိုက္ပါကူညီမည္”ဟုဆိုကာ အတူတကြလာခ့ဲၾကေလ၏။အိမ္သို႔ေရာက္ေလေသာ္ မယား ျဖစ္ သူက ထင္းမရခ့ဲသျဖင့္ ဆူပူေလ၏။ထမင္းလည္းမေကၽြးဘဲအငတ္ေနေစကာ အိပ္ေပ်ာ္ခ့ဲရေလ၏။

ေညာင္ပင္ေစာင့္နတ္ကား ထုိလင္မယားအၾကား၌ ညဥ့္အခါ ကြယ္ေပ်ာက္သြားေလ၏။ နံနက္မိုးလင္းေသာ အခါ ထိုလင္မယားႏွစ္ေယာက္ ႏူိးၾကေလ၏။ ထိုအခါ လင္ျဖစ္သူက ေရႊမ်ားကို ေတြ႔ျမင္ရသျဖင့္ ၀မ္းသာ အားရရွိေလ၏။ မယားျဖစ္သူက ၾကည့္ေလရာ မစင္ေခ်းမ်ားကို ျမင္ရေလ၏။ ၄င္းတို႔သည္ကံအက်ဳိးေပး မတူၾကေလေသာေၾကာင့္ အခ်င္းခ်င္း ကြဲကြာခ့ဲၾကရေလ၏။ထိုအခါမွ လင္ျဖစ္သူသည္ ထိုေရႊကုိ ပိုင္စိုး သံုး စားခ့ဲရေလသျဖင့္ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ခ့ဲရ ေလသတည္း။

အရွင္စကၠိႏၵ (ရခိုင္တံခြန္ပံုျပင္မ်ား)