ေရွးအခါကရြာတစ္ရြာတြင္ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ရွိခ့ဲၾကေလ၏။ ၄င္းတို႔သည္ မၾကာခင္သား တစ္ေယာက္ႏွင့္ သမီးတစ္ေယာက္ကို ဖြားျမင္ရရွိခ့ဲၾကေလ၏။ သားငယ္ကိုအရပ္ဆရာထံ သင္ၾကား ထားေလ၏။ သမီငယ္ ကို ကား ရက္ကန္းသင္ေပးထားေလ၏။မိဘႏွစ္ေယာက္တို႔သည္ အလုပ္အကိုင္ ရွာေဖြလုပ္ကိုင္လ်က္ ေနခ့ဲၾက ေလ၏။
တစ္ေန႔သ၌ ေက်ာင္းသားငယ္က အိမ္သို႔ေရာက္လာ၍ ႏွမထံပုန္းရည္တစ္ခြက္ေတာင္းေလ၏။ ထိုအ ခါ ႏွမ ျဖစ္သူကနားထိုင္းလွသျဖင့္“မမရက္ကန္းဘယ္ႏွစ္လံရၿပီလဲ”ဟုၾကားမိေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္“ရက္ခါစသာရွိေသး သည္” ဟုေျပာေလသည္။
ေမာင္ကလည္း နားေလးသူျဖစ္ရာကား“ပုန္းရည္ အိမ္ေပၚကတက္၍ယူသြားေလ” ဟုၾကားေလ၏။ ႏွမျဖစ္သူ သည္ ပုန္းရည္ယူသြားသည္ကိုျမင္ေလေသာ္ မေျပာမဆိုဘဲ ယူရသလားဟု စိတ္ဆိုးမာန္ပါျဖစ္ခ ့ဲရေလသည္။
ညေနတြင္ အမိအဘတို႔ေရာက္လွ်င္သမီးကတိုင္းၾကားလို၍“အမိသားလူမေျပာ သူမေျပာဘဲ ပုန္းရည္ယူသြား သည္၊ ကၽြန္မကိုပင္အားမနာ” ဟုေျပာေလ၏။
ထိုအခါ အမိမွာနားေလးသူျဖစ္သျဖင့္“သမီး လင္လိုခ်င္လွသည္”ဟုတလြဲၾကားမိေလ၏။ ထိုအခါ ေဒါသ ထြက္ ၿပီး (အဖ)အိမ္ရွင္ေရာက္လွ်င္ တိုင္ၾကားမည္ဟု စိတ္မွန္းထားေလ၏။
မၾကာခင္ အိမ္ရွင္အဖေရာက္လာလွ်င္ ေျပာေလ၏။ မယားကေျပာသည္ကုိလင္ကလည္း နားေလးရာကား တလြဲၾကားခ့ဲေလ၏။ “သမီးလင္လိုခ်င္သည္၊ မည္သို႔ျပဳရအံ့နည္း” ဟုေျပာသည္ကို “ထားသည္လည္းနင္၊ ထုတ္ဆိုလည္းနင္၊ထုတ္ေခ်မည္” ဟုေက်ာင္းသားကိုထုတ္ယူရန္ေျပာေလ၏။
ေနာက္တစ္ေန႔တြင္ သားျဖစ္သူအား ေက်ာင္းထုတ္ရန္သြားေလ၏။ ေက်ာင္းရာက္လွ်င္ ေက်ာင္းဆရာကို “ေက်ာင္းကထုတ္မည္ လာေၾကာင္း” ေျပာေလ၏။ ထိုအခါ ေက်ာင္းဆရာက နားေလးသူျဖစ္ရာကား တလြဲ ၾကားမိေလသျဖင့္ ေဒါသျဖစ္ေလ၏။
“ငါ့ကို ဤေက်ာင္းမွာဆရာအလုပ္ထားပါလ်က္ယခုမေနရဆိုလည္း မတတ္ႏိူင္၊သြားရံုသာရွိသည္”ဟုျပန္ေျပာ ေလ၏။
ေက်ာင္းသားကို ထုတ္ယူသြားေလလွ်င္ ေက်ာင္းဆရာသည္ မိမိေနရပ္သို႔ျပန္သြားေလ၏။ လမ္းကိုေကာင္း စြာမသိသူျဖစ္ရာကား ပုတ္ရက္ေနေသာ အဘုိးႀကီးတစ္ဦးကို “အဘယ္လမ္းကသြားရမည္နည္း” ဟုေမး မန္း ေလ၏။
အဘိုးႀကီးကလည္း အလုပ္မၿပီးေသး၍ စိတ္ေစာေနသည္ကတစ္ေၾကာင္း၊ နားမၾကားသူျဖစ္သည္က တစ္ ေၾကာင္းေၾကာင့္ ေဒါသျဖစ္ခ့ဲရေလ၏။ “ငါ့ပုတ္ကို ခ်ဳံ႕ခ်ဳံ႕ကားကားဆရာႏွင့္ ဘယ္သို႔ဆိုင္၍ ေမးရသ နည္း” ဟုျပန္ေျပာေလ၏။
ဆရာလည္း“ဤလမ္းမွသြားပါ” ဟုၾကား၍ ခရီးကိုဆက္သြားခ့ဲေလ၏။
လမ္းခုလတ္သို႔ေရာက္လာေသာအခါ မုဆိုးမသားတစ္ေယာက္ကိုေတြ႔ေလ၏။ ၄င္းသည္ ေခ်ာင္းကမ္းနား တြင္ ငါးရွာလ်က္ရွိေနေလ၏။
ဆရာက“ငါးရသလား” ဟုေမးသည္ကို သူငယ္က နားေလး၍ တလြဲၾကားမိေလ၏။
“မင္းမိခင္ ငါ့ေနာက္လိုက္မည္လား”ဟုၾကားသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းအိမ္သို႔သြား၍ မိခင္ကိုေျပာေလ၏။
မိခင္ျဖစ္သူကသားျဖစ္သူေျပာသည္ကို တလြဲတေခ်ာ္ၾကား၍“ငါးအႀကီးတစ္ေကာင္ရသည္”ဟုနားၾကား မိေလ ၏။ ထို႔ေၾကာင့္သားေနာက္မွ ထက္ၾကပ္မကြာ လိုက္ပါသြားခ့ဲေလ၏။
ငါးရွာေသာ သူငယ္သည္ဆရာထံ ေရာက္ေလေသာ္“ဆရာ ငါ၏အမိကို ယူသြားမည္ဆိုသည္မွာ မွန္သေလာ ယခုအမိပါလာေလၿပီ” ဟုေျပာေလ၏။
ထိုစကားကိုဆရာကလည္း နားေလးရာကား “ငါ့အမိကိုယူ၍ ေျပားေလေတာ့” ဟုၾကားမိ၏။
ထို႔ေနာက္ဆရာသည္ ေခ်ာင္းတစ္ဘက္ကိုကူးတို႔ကူးလို၍ ပိုက္ခ်ေနသူမ်ားကို အပို႔ခိုင္းေလ၏။ ပိုက္သမား တို႔ကလည္း နားေလးၾကသူမ်ားျဖစ္ၾက၏။ ထိုအခါ မိေက်ာင္းလာသည္ဟု တလြဲၾကားခ့ဲၾကေလ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပိုက္သမားတုိ႔သည္ေၾကာက္၍ ထြက္ေျပးသြားခ့ဲၾကေလ၏။
ေက်ာင္းဆရာသည္ ထိုမုဆိုးမကိုရရွိသြားကာ မိမိေနအိမ္သို႔ျပန္သြားေလ၏။ထိုတြင္ေကာင္းမြန္စြာလုပ္ကိုင္ စား ေသာက္၍ ေနထိုင္သြားခ့ဲၾကေလသတည္း။
အရွင္စကၠိႏၵ (ရခိုင္တံခြန္ပံုျပင္မ်ား)
No comments:
Post a Comment