႐ြာသာယာဆိုေရ႐ြာမွာ အခ်မ္းသာဆံုးျဖစ္ေတ ႐ြာသူႀကီးမွာ သမီးတစ္ေယာက္ ဟိေရလတ္။ ယင္းသူေခ်ေရ ၀ါကၽြတ္ပြဲအတြက္ ထဘီနန္႔ အကၤ်ီ၀ယ္ဖို႔အတြက္ ၿမိဳ႕ကို လားေရလတ္။
ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ေတခါ ၀ယ္စရာတိကို ၀ယ္ယူၿပီးေက ထမင္းစားဖို႔ ထမင္းဆိုင္ကို ၀င္ေရလတ္။ ထမင္းစားၿပီးခါ ယင္းမမေခ်က ဆိုင္သွ်င္ကို အဂုပိုင္ မီးပါေရလတ္။
မမေခ် ။ ။ "အား- အေမာင္၊ အေမာင္႐ို႕ဆိုင္မွာ ကာရာအိုေက ဆိုလို႔ရဖို႔လား"
ဆိုင္သွ်င္ ။ ။ "ဆိုလို႔ေတာ့ရေရ။ ဇာေတးျခင္းကို ဆိုဖို႔လဲ ႏွမေခ်"
မမေခ် ။ ။ "ေဒေခတ္မွာ ေခတ္စားေရေတးျခင္း၊ ဇာေတးျခင္းပါေလ အေမာင္"
ဆိုင္သွ်င္ ။ ။ "ေဒေခတ္မွာ ေခတ္အစားဆံုး 'မဏိစႏၵာ' ေတးျခင္းခ်င့္"
မမေခ် ။ ။ "ယင္းေတးျခင္းကို ထည့္ပီး အေမာင္"
"ကာရာအိုေက ဆိုေက ဇာပိုင္ဆိုရလဲ မသိကား"
ဆိုင္သွ်င္ ။ ။ "ဗီဒီယိုထဲမွာ ေပၚနီေရ စာသားတိကို လိုက္ဆို"
မဏိစႏၵာေတးျခင္းမွာ အစဆံုးက "အို..."လို႔ စာသားေပၚစြာမွာ ဆုိရဖို႔လို႔ ဆိုင္သွ်င္ က ေျပာလိုက္ ေတ လတ္။ ေယခါ "အို"ေနာက္က အသံဆြဲရဖို႔ အစက္ေခ်တိကို ယင္းမမေခ် ဆုိလိုက္စြာက "အို အစက္ေခ် အစက္ေခ် အစက္ေခ် တစ္ရံတစ္ခါဆီက ပုဂံရာဇ၀င္ ခ်စ္ဇာတ္လမ္းမွာ"လို႔ ဆိုလိုက္ပါေရလတ္ေထာ။ ဆိုင္ သွ်င္တိနန္႔ အိမ္သားတိကလည္း ယင္းသူ ႐ွက္လီဖို႔စိုးလို႔ ပါးစကို ေနာင္းေနာင္းပိတ္ဗ်ာယ္ ယင္းသူ ဆိုင္က ထြက္လား ခစြာနန္႔ အားရပါးရ ရယ္လိုက္ကတ္ပါေရလတ္။
သားသား
ေအာင္တံခြန္ ၀ံသရကၡိတ မဂၢဇင္း အတြဲ(၅)၊ အမွတ္(၃)မွ-
No comments:
Post a Comment