စကၤာပူကၽြန္းတြင္ အဂၤလိပ္ဘုရင္ခံခ်ဳပ္တစ္ဦး ဓါးထိုးခံရ၍ ေသလြန္ခ့ဲသည္ကို အခ်ဳပ္တန္းဆရာေဖသည္ "ထီးျဖဴ႐ံုျပႆဒ္..." အစခ်ီေတးထပ္တြင္-
"မင္းတုတု ေခြးေသေသ၊ ေသြးေတြေတြယိုဘိ၊
လဒ္ရန္ကို ဆဒၵန္ဖိ၊ နတ္ဘန္သည့္ဘုန္းေတာ္၊
ကၽြန္းစကၤာပူတလႊား ေ႐ႊဓါးသြား သတ္ရလိမ့္ေနာ္၊
ေလွကားဆက္အေပၚေပၚမွာ၊ ထီးျဖဴေတာ္ႏွစ္လက္ေၾကာင့္
အသက္ထြက္လြယ္ေစ၊ ဓါးႏွစ္ခ်က္ေမႊ၊ ေလးလက္ျဖင့္ ေလးခ်က္ေမႊမယ္
ေဘးသက္ေသ လက္ငင္းကြဲ႔ေလး"
သို႔ေသာ္ ငါတို႔ ရခိုင္စာဆိုေတာ္မင္းသားႀကီး ဦးေ႐ႊဘန္းကား ထိုသို႔မဟုတ္တံုတကား။
"မင္းသားအမွန္၊ ငါလွ်င္ႀကံက၊ ႏိုင္ငံရပ္စည္။
တိုင္းျပည္အတြက္၊ ကိုယ့္အသက္ကို၊ ရက္ရက္စြန္႔ခြာ၊
ကုလား႐ြာ၍၊ ခႏၶာ႐ုပ္ေဟာင္း၊ ဘ၀ေျပာင္းခ့ဲ၊
ျဖစ္ေၾကာင္းသံသာ၊ သတၱ၀ါတို႔၊ မွန္စြာမခၽြတ္၊
သူမသတ္လည္း၊ မလြတ္တခါ၊ ေသအံ့ရာတည္း။
ကမာၻမေၾက၊ သူတို႔ေတြလည္း၊ အေနမစိုး၊
ငါေျမတိုးေသာ္၊ အ႐ိုးတခါ တြန္လိမ့္ရာ၏။
ေနာင္လာေနာက္လူ၊ ရခိုင္သူတို႔၊ အယူမေျပာင္း၊
ငါ့လမ္းေၾကာင္းကို၊ ေကာင္းေကာင္းလိုက္လာ
တိုင္းဓညာကို၊ တခါမုခ်၊ ငါတို႔ရအံ့။
လံု႔လေ႐ွ႕သန္၊ လူလွ်င္ႀကံက၊ နိဗၺာန္မခၽြတ္
လက္၀ါးခတ္သည္၊ စြဲမွတ္ ဤစာေသတမ္းတည္း"။
ကထိက ဦးေက်ာ္ရင္(သံတြဲ)
(၁၉၅၀)ခု ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ရခိုင္က်ာင္းသား/သူမ်ားအသင္း မဂၢဇင္း (လြပ္လပ္ေရးစာေစာင္)မွ -
No comments:
Post a Comment