ပန္းအိုးကို မခြဲခင္အဖသယ္က "သားေခ်၊ ေအတခါေနာက္ဆံုးအနိန္နန္႔ လက္ကို ေအပိုင္ျဖန္႔လိုက္၊ အၿပီး ေက လက္ေခ်ာင္းတိကို ေအပိုင္ စုပနာဆြဲထုတ္ၾကည့္လိုက္။" လို႔ေျပာလိုက္ပါေရ။
ယင္းခါ သားေခ်က "ပါပါ၊ ပါပါျပေရပိုင္ သားေခ်လက္ကို ျဖန္႔လိုက္ေက၊ သားေခ်လက္ထဲမွာဆုပ္ထားေရ ေဖ့ သာအထဲမွာ က်က်န္ခ ပါဖို႔နန္႔ရာ။" လို႔ေျပာလိုက္ပါေရ။
ဘ၀သင္ခန္းစာ။ ။သားေခ်ေျပာလိုက္ေတစကားကုိ ၾကားေရခါသူငယ္ခ်င္း ၿပံဴးမိပါလိမ့္ေမ။ မၿပံဳးပါ ေက့သူငယ္ခ်င္း။ ကၽြန္ေတာ္႐ို႕ ကိုယ္တိုင္လည္း ယင္းအေခ်ပိုင္ ဘ၀မွာတန္ဖိုးမရွိေရ အေတြးအေခၚတိကို လြတ္မခ်လိုက္ဘဲ ရမိရရာ ဆုပ္ကိုင္ထားခလို႔ ဘ၀မွာေအာင္ျမင္မွဳတိနန္႔ ဘေလာက္၀ီးလာခရေရဆိုစြာကို ျပန္ေတြးၾကည့္လိုက္ပါ။ တိုေတာင္းေရ ဘ၀ခရီးကို ေလွ်ာက္လွမ္းနိန္ေရ ေဒအခ်ိန္မွာ ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲက တန္ဖိုးမရွိ၊ အသံုးမ၀င္ဆုပ္ကိုင္ထားေရ အေတြးအေခၚေဟာင္း ပိႆာလီးတိကို လြတ္ခ်လိုက္ပနာ ပေပါ့ပ ပါးနန္႔ တန္ဖိုးရွိ၊အသံုးက်ေရ အေတြးအေခၚသစ္တိကိုရာ ရီြးခ်ယ္ကတ္ပါ သူငယ္ခ်င္း႐ို႕။
No comments:
Post a Comment